De video van de workshop voor meer inclusieve praktijken staat online!

De 12e workshop van de reeks ‘Sleutels voor een inclusieve zorg’, die werd georganiseerd in samenwerking met BruZEL, is nu online beschikbaar voor professionals in de welzijns- en gezondheidssector in Brussel.

Dit webinar bracht spelers uit het veld, Stapsteen en het Miriam-programma, samen om – op basis van hun praktijkervaring – samen de moeilijkheden van gezinnen te verkennen. Hoe kan hiermee rekening worden gehouden en welke aanpassingen en praktische tools kunnen diensten gebruiken om alleenstaande ouders beter te ondersteunen?

In een notendop zijn dit de belangrijkste punten:

In 2023 was ongeveer 10% van de Belgische huishoudens een eenoudergezin, en in 80% van de gevallen worden die geleid door vrouwen, vaak in uiterst onzekere omstandigheden. Het is verontrustend dat 25% van de eenoudergezinnen onder de armoedegrens leeft, vergeleken met minder dan 10% van de tweeoudergezinnen met twee kinderen.

Een sectoroverschrijdende aanpak is fundamenteel want die gezinnen hebben vaak te maken met meerdere vormen van discriminatie (racisme, geen papieren, jonge leeftijd, een handicap, laag opleidingsniveau), die elkaar versterken en hun situatie nog ingewikkelder maken.

Er zijn een paar concrete ideeën gepresenteerd:

– Een aanpak waarbij we naar mensen toe gaan, zowel fysiek (huisbezoeken, spreekuren op scholen) als symbolisch (met ambassadeurs die het programma zelf hebben doorlopen), om de drempels tussen de instelling en de doelgroep te verlagen.

– De diensten aanpassen aan de realiteit van gezinnen: flexibele openingstijden (geen afspraken tijdens schooluren), duidelijke en respectvolle taal, aanpasbare vorm (kinderen toelaten bij gesprekken als er geen opvang is).

– Een niet-bestraffende houding aannemen bij last-minute afzeggingen.

– Discriminatie benoemen, zodat mensen zich erkend en begrepen voelen.

– Kant-en-klare oplossingen vermijden en rekening houden met de totale situatie en de behoeften die mensen uiten, ook al betekent dit dat je moet beginnen met behoeften die op het eerste gezicht ‘minder prioritair’ lijken, zoals rust of zelfvertrouwen.

– Actief luisteren en het tempo van de persoon respecteren.

– Collectieve initiatieven aanmoedigen, zoals de ‘moedergroep’, om banden te creëren en moeders de kans te geven om aan zichzelf als vrouw te denken.

– Ervaringen uitwisselen en wederzijdse ondersteuning aanmoedigen.

Alle sprekers benadrukken hoe belangrijk het is dat professionals samenwerken. Het organiseren van sectoroverschrijdende vergaderingen waarbij de betrokkenen als experts van hun eigen parcours worden betrokken, is essentieel om te voorkomen dat de begunstigden voortdurend hun verhaal moeten herhalen. Er wordt ook aanbevolen om mensen fysiek te begeleiden naar andere diensten of hen te helpen contact op te nemen, in plaats van hen alleen een nummer te geven. De eerste stap is vaak het moeilijkst voor kwetsbare doelgroepen.

De belangrijkste boodschap is dat inclusie niet betekent dat je iemand in een vast kader plaatst, maar dat je dat kader aanpast aan de veelzijdigheid van het leven.